Dag 20: Enviken-Lindesberg

Aan alle goede dingen komt een end. Zo ook aan ons verblijf op deze fantastische, kleinschalige camping met haar prachtige ligging aan het mooie meer en hun bijzonder hartelijke eigenaren. We nemen afscheid van Christine en haar man en krijgen een gemeende handdruk een behouden reis retour. Als blijk van waardering geven we haar en haar man een stuk belegen kaas van onze marktkoopman. We hebben verschillende stukken laten sealen en meegenomen op vakantie. Je weet ooit nooit….

Daarna vervolgen we onze reis en vertrekken richting de wat grotere stad in de buurt, Falun. Voordat we Falun bereiken zien we langs de kant van de weg de bekende bruine borden met bezienswaardigheden. Zo ook deze keer. “Falun Gruva” staat er. En hoewel ons Zweeds nog veel te wensen over laat weet Nathalie me te vertellen (zij leest de reisgidsen wel) dat het hier om een heel grote, heel belangrijke mijn gaat. We besluiten de mijn een bezoekje te brengen.

Wie Zweden zegt, zegt mijnen,  maar vooral van erts. Zo kennen we allemaal nog Kiruna als de plaats waar ijzererts werd gewonnen, maar wat minder bekend is misschien Falun in de provincie Dalarna. Hoewel, minder bekend?

De Zweden zijn maar wat trots op de Falunmijn die hun honderden jaren heeft voorzien van veel rijkdom. Het is een oude kopermijn die zijn oorsprong vindt rond het jaar 800 en die tot 1992 in gebruik is geweest. Een object van de werelderfgoedlijst. Naast koper is er ook goud en zilver gedolven.

Op het complex aangekomen parkeren we de camper, kopen een kaartje en hebben we net nog tijd een kop koffie met een, inmiddels bekend, gebakje te nuttigen.

Deze mijn is een plek met veel historie. Als toerist mag je afdalen in de donkere tunnels en krijg je spannende verhalen te horen.  We verzamelen ons op de afgesproken plek en met een groep van zo’n 18 bezoekers dalen we inderdaad af in de mijn nadat we allen van een helm en een cape zijn voorzien. Onze gids vertelt gepassioneerd over de rol en de betekenis van deze mijn. Zo horen we ondermeer dat de Falun kopermijn de regio Dalarna de karakteristieke rode kleur heeft gegeven. Overal zie je de roodgekleurde huisjes en het (houten) Dalarna-paard. De Falun Kopermijn had als bijproduct een rode kleurstof waar verf van werd gemaakt. De mijn is een indrukwekkende plek met veel geschiedenis waar je door de donkere tunnels mag wandelen.

O.a. krijg je het verhaal van Mats Israelson te horen. Mats kwam in 1677 om het leven bij een ongeluk in de mijn. Zijn lichaam werd pas in 1719 teruggevonden. Maar, het lichaam zag er nog als ‘nieuw’ uit. Iedere mijnwerker werd gevraagdof ze de overledene kenden. Maar niemand kende hem en zijn oude maten waren niet meer in de mijn werkzaam.

Omdat men wilde weten wie het was toonde men het lichaam ook aan de bevolking. Onder de mensen was een oude dame en die herkende Mats als de man waarmee ze lang geleden zou zijn getrouwd, maar die spoorloos verdwenen was.  De lucht in de mijn en het kopersulfaat hadden het lichaam van Mats al die jaren geconserveerd. Het was een bijzonder interessant bezoek en meer dan waard!

Na dit bezoek vervolgden we onze reis door het mooie landschap van Dalarna op zoek naar een overnachtingsplaats voor vanavond.

Zo zijn we uitgekomen in dit mooie dorp. We hebben een plaats in het groen zonder stroom en kunnen zo meteen onze nieuwe accu’s testen. We staan samen met een vijftal campers en caravans aan de rand van een natuurgebied bij een golfbaan. Het is een waanzinnig mooie camperplek met een fantastisch sani station. Een sani station is een plaats waar je schoon drinkwater kunt innemen, grijs water kunt legen en je chemisch toilet kunt cleanen. Dat kan hier allemaal en meer. Je kunt er zelfs je bandenspanning controleren. Bovendien, wil je gebruik maken van douche en toilet dan kan dat op het golfcomplex. We hebben het gezien, het ziet er prachtig uit. Kosten van dit alles zo’n 10 Euro per nacht.

We zijn vanavond maar meteen op de fiets gesprongen en het dorp ingereden om een hapje te eten. Dat is heel aardig gelukt. We hebben buiten op het terras kunnen zitten en mochten getuige zijn van een groot aantal Classic Cars wat voorbijreed. Er schijnt morgen een happening te zijn. Die hang naar old timers lijkt een weid verbreide hobby in Zweden. We hebben er in onze vakantie werkelijk tientallen gezien. En bij menig huis zie je er een of meer geparkeerd staan. Wellicht krijgen we er morgen nog iets van mee.

Tot zover.