Dag 14: Bürtrask-Husum

Na een paar heerlijke dagen op de camping in Bürtrask, aanbevelenswaardig alleen al voor de zelfgebakken appelkruimeltaart, vertrekken we vandaag richting kust. We nemen afscheid en wensen de jonge NL eigenaars veel succes voor de toekomst. Het was de moeite waard. 

We verwachten een afstand van rond de 300 km want we kiezen nooit voor de snelweg maar voor de mooiste weg. Het weer is vandaag afwisselend bewolkt, regenachtig en zonnig. Prima reisweer met een temperatuur van zo’n 16 graden.

We besluiten te rijden via Bjurholm. In Bjurholm zit een informatiecentrum over Elanden en we vinden dat we ze nu wel eens van dichtbij mogen zien.

In Bjurholm aangekomen vinden we al snel het elandencentrum met de naam Älgens hus. De kennismaking met deze goedaardige lobbessen is alleraardigst. Naast een dia presentatie en het bezoek aan een klein museum, mag je daadwerkelijk samen met deze dieren de wei in. Ze hebben een zestal volwassen exemplaren en enkele kleine kalfjes van een maand oud.

De kalfjes liggen er gemoedelijk bij. Erg uitnodigend voor kleine kinderen om door de hurken te gaan en de jonge beesten te knuffelen.

Wat meteen opvalt is de verhouding tussen lijf en benen. De benen zijn werkelijk lang. Een fotomodel zou er jaloers op zijn!

Die verhouding, en daarmee de totale omvang van zo’n eland, wordt pas echt duidelijk als we even later in de wei staan met de volwassen dieren. Wow, wat een reuzen!

Natuurlijk doen we er allerlei wetenswaardigheden op. Onder andere over de omvang van de populatie: het totale bestand in Zweden bedraagt zo’n 250.000 stuks. Gedurende het jachtseizoen worden er vele tienduizenden gedood omdat er anders sprake zal zijn van een te groot overschot. Als men dat niet zou doen groeit de populatie tot zo’n 350.000 en wordt daardoor een grote schade aangericht aan de natuur. Een volwassen beest eet zo’n 12 kilo groen, takjes, twijgen, bladeren per dag! We hebben wat moeite met het verhaal. Natuurlijk, een kern van waarheid zit er wel in, maar of het nu jagers of vissers, of boeren zijn, hun verhalen vertellen ze vaak in hun voordeel.

We rijden verder en onderweg zien we heel veel uitkijkpostenvan jagers. Het zal hier wel erg druk zijn gedurende het jachtseizoen wat van september tot  en met januari loopt.

Wat verderop zien we er een ‘live’. We stoppen en maken een foto. Stilstaan, zo werd verteld, schijnt te werken. Het zicht is minder dan zijn gehoor en bovendien zijn ze kleurenblind. Hij vertrouwt het niet en verdwijnt even later tussen het groen.

’s Avonds komen we aan in de havenstad Örnsköldvik en zoeken een plaatsje op de CP (camperplaats) aan de haven. Het is er erg druk en je moet hier in weekends en in het hoogseizoen reserveren. Omdat we dat laatste niet wisten hebben we een plekje zonder 220v.

We gaan de stad in voor een hapje. Je kunt zien, het is vrijdagavond en ook hier gaan mensen uit om een hapje te eten. We hebben een prima maaltijd en wandelen daarna op ons gemakkie terug. Het het stadje, 35.0000 inwoners, is boven verwachting. Het is er heel modern en er lijkt veel activiteit te zijn overdag.

Terug op de CP maken we ons op voor de nacht. Echter, het probleem met de huishoudaccu duikt weer op. In no time verliezen we spanning en omdat ook de koelkast niet wil schakelen naar gas, hebben we dus een probleem. Verkassen dus.

We bellen wat rond en vinden een camping op minder dan een half uur rijden. We krijgen onze gemaakte onkosten terug, pakken in en rijden aan.

Wat later hebben we weer een plekje gevonden op de camping in Husum. Een alleraardigste mevrouw heeft ons geholpen. Ze bleef even wachten tot wij er waren en ging pas daarna naar huis. Morgen zien we wel verder. Voor nu, wel te rusten.